دعای اول سال قمری (و آغاز فعالیت وبلاگ)
اَللّهُمَّ اَنْتَ الاْ لهُ الْقَدیمُ وَهذِهِ سَنَةٌ جَدیدَةُ
خدایا تویی معبود ازلی و این سال تازه است.
فَاَسْئَلُکَ فیهَاالْعِصْمَةَ مِنَ الشَّیْطانِ وَالْقُوَّةَ عَلی هذِهِ النَّفْسِ الاْمّارَةِ بِالسّوَّءِ وَالاْشْتِغالَ بِما یُقَرِّبُنی اِلَیْکَ
از تو خواهم در این سال نگهداریم را از شیطان و نیروی بر این نفس که پیوسته به گناه فرمان می‌دهد و سرگرمی بدانچه مرا به تو نزدیک کند.
یا ذَاالْجَلالِ وَالاْکْرامِ یا عِمادَ مَنْ لا عِمادَ لَهُ یا ذَخیرَةَ مَنْ لا ذَخیرَةَ لَهُ یا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ
ای صاحب جلالت و بزرگواری ای تکیه گاه کسی که تکیه گاهی ندارد ای ذخیره آنکس که ذخیره ندارد ای پناهگاه آنکس که پناهگاهی ندارد.
یا غِیاثَ مَنْ لا غِیاثَ لَهُ یا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ یا کَنْزَ مَنْ لا کَنْزَ لَهُ
ای فریادرس آنکس که فریادرسی ندارد ای پشتیبان آنکس که پشتیبانی ندارد، ای گنج آنکس که گنجی ندارد.
یا حَسَنَ الْبَلاَّءِ یا عَظیمَ الرَّجاَّءِ یا عِزَّ الضُّعَفآءِ یا مُنْقِذَ الْغَرْقی یا مُنْجِیَ الْهَلْکی
ای که آزمایشت نیکو است ای بزرگ مایه امید‌ای عزت بخش ناتوانان‌ای نجات بخش غریقان ای خلاص کننده هالکان!
یا مُنْعِمُ یا مُجْمِلُ یا مُفْضِلُ یا مُحْسِنُ
ای نعمت بخش‌ای زیباپرور‌ای فزون بخش ای نیکوده
اَنْتَ الَّذی سَجَدَ لَکَ سَوادُ اللَّیْلِ وَنُورُ النَّهارِ وَضَوْءُ الْقَمَرِ وَشُعاعُ الشَّمْسِ وَدَوِیُّ الْمآءِ وَحَفیفُ الشَّجَرِ
تویی که سجده کرد (و به کمال خضوع درآمد) برایت سیاهی شب و روشنی روز و تابش ماه و شعاع خورشید و صدای ریزش آب و بهم خوردن درخت.
یا اَللّهُ لا شَریکَ لَکَ
ای خدایی که شریک نداری
اَللّهُمَّ اجْعَلْنا خَیْراً مِمّا یَظُنُّونَ وَاغْفِرْ لَنا ما لا یَعْلَمُونَ وَلا تُؤ اخِذْنا بِما یَقُولُونَ
خدایا قرارمان ده بهتر از آنچه مردم گمان کنند و بیامرز از ما آنچه را که نمی‌دانند و مگیر ما را بدانچه گویند.
حَسْبِیَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ
بس است مرا خدا معبودی جز او نیست بر او توکل کنم و او است پروردگار عرش عظیم
امَنّا بِهِ کُلُّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا وَما یَذَّکَّرُ اِلاّ اُولُوا الاْلْبابِ
ایمان داریم به او و هرچه هست از نزد پروردگار ما است و اندرز نگیرند جز خردمندان
رَبَّنا لاتُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ اِذْ هَدَیْتَنا وَهَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً اِنَّکَ اَنْتَ الْوَهّابُ
پروردگارا منحرف مساز دل‌های ما را پس از آنکه هدایتمان کردی و ببخش به ما از پیش خود رحمتی که براستی تویی بخشایشگر
مهربان خدای من، مسیر بس طولانی و من هیچ چیز جز تو ندارم!
خدای من راه را که نگاه میکنم توشه ام بس ناچیز است برای پیمایش آن
نه علم من، نه هوش و زکاوتم، نه وقت و فرصتم (که همه اینها هم نعمت های شماست) برای این مسیر سخت کافی نیست.
اما خدای من! مرا به نعمتی مجهز فرمودید و آن نعمت توکل و امید به فضل شما است.
به من نعمت ولایت و نشستن پای درس بهترین و از جانگذشته ترین بندگانتان را ارزانی داشتید.
توفیق دادید فرمان به پاخیزید نائب ولی شما را بشنوم و با بهترین بندگانتان برای رسیدن به این هدف هم عهد شوم.
الهی با این نعمات هر نشدنی، شدنی است، و هر مشکلی آسان است.
این نعمات سرآغاز اثربخشی و فزونی و شکوفایی همه استعدادها و نعمات است، پس ای خدای من همه چیز به من دادید.
به لطف شما، با تکیه به فضل شما آغاز میکنم و شما را بینهایت سپاس میگویم که هیج قوت و نیروی ای نیست مگر به نیرو و قوت شما.
الهی و ربی من لی غیرک
الهی هر کس هر چه داشته باشد مهم نیست، من شما را دارم و شما رب و پرورش دهنده من هستید و این برای من کافی است.
الحمد لله ...
